O Zakonie

Klasztor Mniszek Klarysek Kapucynek w Wykrocie istnieje od 8 grudnia 1998 roku.

Duchowość

Zakon Mniszek Klarysek Kapucynek należy do rodziny franciszkańskiej, do II Zakonu – Sióstr św. Klary, który od początku miał charakter kontemplacyjny i klauzurowy. Opiera się na regule św. Klary, a św. Franciszek i św. Klara uważani są za jego założycieli. Nazwa „kapucynki” pochodzi stąd, że zakon pozostaje pod duchową opieką kapucynów, jako że jego bezpośredni założyciel, bł. Honorat Koźmiński, należał do tego właśnie zakonu.
Podstawą duchowości kapucynek są słowa św. Klary, która w swej regule napisała: „zachowywać świętą Ewangelię Pana naszego Jezusa Chrystusa, żyjąc w posłuszeństwie, bez własności i w czystości”.
Siostry zachowują  klauzurę papieską, będącą znakiem ich całkowitego oddania się Bogu. Stanowi ona też pomoc w wypełnianiu posłannictwa kontemplacyjnego dla chwały Bożej i służby Kościołowi i światu. Wszystkie przejawy życia kapucynek są podporządkowane wewnętrznej kontemplacji tajemnic Bożych, tak aby każda czynność sióstr była świadectwem głębokiego zjednoczenia z Bogiem. Wielką pomocą w kontemplacji jest samotność i cisza, w których w ustawicznej modlitwie kapucynki mogą owocnie kontemplować.
Centrum życia kontemplacyjnego sióstr jest liturgia, przede wszystkim udział w Eucharystii i Liturgii Godzin. Za przykładem św. Franciszka i św. Klary z wielką wiarą i pobożnością czczą Chrystusa obecnego w Najświętszym Sakramencie i uwielbiają Go jako duchowe ognisko wspólnoty.
Zakon utrzymuje tradycję odmawiania Godziny czytań w porze nocnej. Ważne miejsce obok modlitwy liturgicznej zajmuje kontemplacja i modlitwa osobista. Wzorem życia jest dla sióstr przykład Maryi, Oblubienicy Ducha Świętego i Służebnicy Pańskiej, która swym życiem dała przykład doskonałego ubóstwa i uległości woli Bożej. Zgodnie z duchem franciszkańskim siostry czczą specjalnym nabożeństwem tajemnice życia Chrystusa, ukazujące Jego miłość, ubóstwo i pokorę. Dziecięcą miłością otaczają Matkę Najświętszą, św. Józefa, św. Franciszka, św. Klarę i św. Weronikę.
Kapucynki odprawiają również nowenny przed niektórymi świętami, praktykują nabożeństwo Drogi Krzyżowej, Gorzkich żali, adorację Najświętszego Sakramentu, codzienny różaniec, nabożeństwa majowe i czerwcowe. Raz w miesiącu odprawiają dni skupienia, a raz w roku rekolekcje dziesięciodniowe.

Działalność

 Jako zakon kontemplacyjny i klauzurowy nie prowadzimy żadnych dzieł zewnętrznych. Nasza misja  apostolska polega na modlitwie i kontemplacji Boga, składaniu ofiar ze swoich cierpień, adoracji Najświętszego Sakramentu. Prowadząc życie ewangeliczne, w dobrowolnym ubóstwie czystości i posłuszeństwie pragniemy odtwarzać życie Maryi. Swoją obecnością we współczesnym świecie mamy być znakiem i świadectwem Boga, zwracając uwagę na transcendentalny wymiar ludzkiej egzystencji już tu na ziemi.

Historia

Korzenie zakonu sięgają jego duchowych założycieli: św. Franciszka i św. Klary, którzy żyli w XII i XIII w. we Włoszech. Reguła napisana przez św. Klarę uzyskała aprobatę papieską w 1253 r.
Zakon klarysek kapucynek w Polsce powstał 4 października 1860 r. jako kontemplacyjna gałąź Zgromadzenia Sióstr Felicjanek, założonego przez bł. Honorata Koźmińskiego i bł. Marię Angelę Truszkowską. W 1863 r. mocą ukazu carskiego, felicjanki klauzurowe zostały przewiezione do klasztoru bernardynek w Łowiczu, gdzie przeżyły bardzo trudny okres. Odwiedzał je bł. Honorat i umacniał duchowo.
W 1871 r. otrzymały klasztor w Przasnyszu, jednak z zakazem przyjmowania kandydatek. Borykając się z wieloma trudnościami wierne swemu powołaniu i pod opieką duchową bł. Honorata, siostry przetrwały do ukazu tolerancyjnego w 1905 r. Dopiero od wtedy zaczęły przyjmować kandydatki. Regularny nowicjat otworzyły w 1916 r. 3 kwietnia 1924 r. otrzymały zezwolenie Stolicy Apostolskiej na składanie ślubów uroczystych i zachowanie klauzury papieskiej.
19 lutego 1927 r. felicjanki klauzurowe zostały włączone przez papieską Kongregację Zakonów do Zakonu Klarysek Kapucynek.
W okresie II wojny światowej wszystkie siostry przeszły przez obóz koncentracyjny w Działdowie. Po przeżyciach obozowych i tułaczce wróciły do Przasnysza. W okresie powojennym klasztor przasnyski dał początek 5 innym klasztorom: w Ostrowie Wielkopolskim, Szczytnie, Brwinowie, Krakowie i Wykrocie.

Założyciele

  • Św. Franciszek
  • Św. Klara
  • Bł. Honorat Koźmiński

Polska błogosławiona

Mieczysława Kowalska urodziła się w 1902 r. w Warszawie. Życie zakonne rozpoczęła 23 stycznia 1923 r. w Przasnyszu jako s. Maria Teresa od Dzieciątka Jezus, świadomie podejmując ekspiację za rodzinę, do której wkradł się duch ateistyczny. Śluby wieczyste złożyła 26 lipca 1926 r.
Była osobą wątłą i chorowitą, a jednocześnie otwartą na wszystkich i wszystko. 2 kwietnia 1941 r. razem z siostrami została wywieziona przez Niemców do obozu koncentracyjnego w Działdowie. Zmarła tam męczeńską śmiercią 25 lipca 1941 r. W 1992 r. objął ją proces beatyfikacyjny 114 polskich męczenników.
Papież Jan Paweł II ogłosił ją błogosławioną w Warszawie w 1999 roku.
Opracowania: Reguła Świętej Klary. Konstytucje Mniszek Klarysek Kapucynek, Rzym 1990; C. Niezgoda, Św. Klara w świetle Poverella, Kraków I993; L. Iriarte, Reguła św. Klary. Litera i duch, Warszawa 1993.

s. Maria Teresa od Dzieciątka Jezus (Mieczysława Kowalska)